Malownicza, niespełna 18 km rzeka żeglowna na całej długości, przy której leży miasto portowe Elbląg, często nazywana Elblążanką. Odgrywa bardzo ważne znaczenie w żegludze śródlądowej ponieważ łączy szlak Kanału Elbląskiego i Pojezierza Iławskiego z Elblągiem i Zalewem Wiślanym.
Płytkie, zarastające jezioro deltowe, przez które przechodzi tor wodny Kanału Elbląskiego. Jezioro wraz z pobliskimi terenami tworzy rezerwat "Jezioro Drużno" (miejsca lęgowe ptactwa wodnego i błotnego, głównie kaczek, perkozów, mew i rybitw; również drobnych ptaków wróblowych).
Jest pierwszą pochylnią, którą napotkamy płynąc Kanałem Elbląskim od strony Elbląga, ostatnią gdy płyniemy z Ostródy w kierunku Elbląga. To wyjątkowo nowoczesna budowla jak na czasy powstania, zawierająca turbinę wodną.
Druga pochylnia na trasie z Elbląga do Ostródy. Jedna z najczęściej fotografowanych pochylni na trasie Kanału Elbląskiego.
Trzecia z pięciu pochylni na trasie Kanału Elbląskiego, a tym samym o największej różnicy poziomu pomiędzy zbiornikami wodnymi. Wyróżnia ją przejście przez torowisko drogi lokalnej...
Przedostatnia pochylnia na trasie Elbląg - Ostróda, zabytkowy obiekt w powiecie elbląskim, gminie Pasłęk. Długość torów pochylni wynosi 404 m, różnica poziomów około 19m.
Ostatnia pochylnia na trasie Elbląg - Ostróda. Podobna technologicznie do pozostałych pochylni znajdujących się na Kanale Elbląskim, ale tylko tu znajduje się Muzeum Kanału, gdzie można zobaczyć “od środka” jak działa mechanizm pochylni, a także obelisk ku czci twórcy Kanału Elbląskiego i idei pochylni - inżyniera Steenke.
Komorowa śluza o konstrukcji betonowej wybudowana pod koniec XIX w, o napędzie ręcznym Pozwala na żeglowanie na odcinku Miłomłyn-Ostróda oraz przepuszczenie wód z Jeziora Jeziorak do Jeziora Drwęckiego.
Śluza Zielona - śluza położona w miejscowości Zielona w gminie Miłomłyn. Typowa komorowa śluza o konstrukcji betonowej. Została wybudowana pod koniec XIX w. Wymiary śłuzy: długość 34,19m, szerokość 3,55 m. Róznica poziomu wód przy śluzowaniu to 1,89 m. Śluza posiada jednoskrzydłowe drewniane wrota pokryte poszyciem drewnianym.
Komorowa śluza o konstrukcji betonowej wybudowana pod koniec XIX w, o napędzie ręcznym Pozwala na żeglowanie na odcinku Miłomłyn-Ostróda oraz przepuszczenie wód z Jeziora Jeziorak do Jeziora Drwęckiego.
N53° 35’ 28,68’’
E20° 17’ 4,5600000000002’’
Początki Muzeum Budownictwa Ludowego sięgają 1909 roku, kiedy to w ówczesnej stolicy Prus - Królewcu, zapadła decyzja o utworzeniu muzeum architektury wiejskiej. Pierwotnie, jego siedzibą był teren Królewieckiego Ogrody Zoologicznego, gdzie wybudowano około 20 obiektów będącymi kopią budynków reprezentujących budownictwo mieszkalne, sakralne, przemysłowe oraz gospodarcze z XVIII - XIX wieku.
W 1937 roku zdecydowano o przeniesieniu obiektów do Olsztynka, w którego okolicach znajdowało się także Mauzoleum prezydenta Rzeszy feldmarszałka Paula Hindenburga i które stało się miejscem licznych wycieczek z Niemiec. Translokacja odbyła się w latach 1938-1942. Nie wszystkie obiekty udało się przenieść. W nowej lokalizacji można było zwiedzać 12 budynków.
Po wojnie zadbano o zabezpieczanie obiektów pod czujnym okiem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytów w Olsztynie. Po wielu latach rozbudowy i podnoszenia rangi, w 1969 roku muzeum stało się samodzielną placówką funkcjonującą pod nazwą - Muzeum Budownictwa Ludowego - Park Etnograficzny.
Od 1998 r. muzeum jest instytucją kultury Samorządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego, a w roku 2008 zostało wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów prowadzonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
foto: https://www.facebook.com/MBLPE/
powrótNie jesteś jeszcze w naszej bazie?
Zareklamuj się!